“Lo scopo più elevato della psicologia dovrebbe essere la scoperta e la comprensione del mistero centrale dell’uomo, il suo vero Sé, distinto dalla congerie d’innumerevoli e diversi pensieri, emozioni, impulsi, spesso in conflitto, che in genere egli ritiene essere se stesso”.
“Het hoogste doel van psychosynthese zou moeten zijn: het ontdekken en begrijpen van het centrale mysterie van de mens, zijn waarachtige Zelf, los van de verwarring van ontelbare en verschillende gedachten, emoties en driften, vaak met elkaar in conflict, die hem er gewoonlijk van afhoudt zichzelf te zijn”.
Roberto Assagioli
Wat is psychosynthese?
Psychosynthese is een succesvolle methode die door haar educatieve aard, op eenvoudige wijze persoonlijke verdieping en inzicht teweegbrengt. Zij biedt een perspectief op de ontwikkeling van de menselijke identiteit, waarbij innerlijke mogelijkheden afgestemd worden op uiterlijke verplichtingen en doelstellingen. In een snel veranderende wereld neemt voor de mens de behoefte toe aan een perspectief dat zin en betekenis geeft aan een veilige plaats temidden van alle ontwikkelingen.
De psychosynthese-methode activeert de scheppende functies in elk mens, die nodig zijn om te zien wat mogelijk is en om te verwezenlijken wat haalbaar is. Deze methode beperkt zich niet tot individueel welbevinden, maar veroorzaakt tevens een fundamentele houding van respect ten opzichte van het ’anders zijn’ van de medemens. Psychosynthese bevordert tegelijkertijd individuele bewustwording en toename van gemeenschapszin tussen mensen.
Roberto Assagio werd op 27 februari 1888 in Venetië geboren en stierf in 1974 te Florence. In 1910 verscheen zijn proefschrift, een kritische studie van de psychoanalytische theorie. Na het behalen van de doctorstitel specialiseerde hij zich verder in de psychiatrie bij Bleuler. Assagioli stond in contact met denkers als Jung, Keyserling en Buber. Hij publiceerde in 1927 twee artikelen, die later de twee eerste hoofdstukken zouden vormen van zijn boek Psychosynthese.
In de jaren zestig leerde Assagioli schrijvers en therapeuten kennen als Fromm, Rogers en Maslow. In het In Memoriam lezen we dat hij al tegen de zeventig liep, toen er plotseling een enorme behoefte aan zijn geschriften bleek te bestaan. Assagioli weigerde zich vast te leggen, noch organisatorisch noch theoretisch. Pas aan het eind van zijn leven bleek hij bereid om zijn beide boeken uit te geven; het eerste, Psychosynthese, verscheen in 1965, het tweede, Over de wil, in 1974.
Assagioli kan worden beschouwd als de initiator van de cultuur van de ziel in het denken over bewustzijn en als pionier van de ontwikkeling van een transpersoonlijke theorie.
(deze verkorte tekst over Assagioli is overgenomen van het Nederlands Instituut voor Psychosynthese, Utrecht)